EGF promuje proliferację i migrację komórek macierzystych / progenitorowych w normalnym mózgu dorosłego. Wpływ naskórkowego czynnika wzrostu na neurogenezę w mózgu niedokrwiennym jest jednak nieznany. Tutaj pokazujemy, że śródkomorowe podawanie EGF i albuminy zwiększa 100-krotną wymianę neuronów w uszkodzonym dorosłym prążkowiu myszy po niedokrwieniu mózgu. Nowo urodzone niedojrzałe neurony migrują do zmian niedokrwiennych i różnicują się w dojrzałe neurony wyrażające parwalbuminę, zastępując ponad 20% interneuronów utraconych w 13 tygodniu po niedokrwieniu i reprezentujących 2% wszystkich komórek znakowanych BrdU. Dane te sugerują, że podawanie EGF i albuminy może być stosowane do manipulowania neurogenezą endogenną w uszkodzonym mózgu i do wspomagania samokontroli mózgu. Continue reading „EGF wzmacnia zastępowanie interneuronów prążkowia wyrażających parwalbuminę po niedokrwieniu”
Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego ad 7
Wskazuje to, że pozorny metabolizm L-argininy nie jest zmieniony w heterozygocie w przypadku mutacji obserwowanej u matki pacjenta. Przyczyna, dla której ciśnienie krwi pacjenta jest normalne w przeciwieństwie do tak niskiego stężenia pochodnych NO, pozostaje nieznana. Niektóre obecnie niezidentyfikowane systemy mogą kompensować ciśnienie krwi u pacjenta w stanie przewlekłego niedoboru NO. U pacjentów z LPI nie tylko L-arginina, ale także L-lizyna jest niewystarczająca. L-lizyna jest konkurencyjnym antagonistą wychwytu L-argininy i Simmons i in. Continue reading „Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego ad 7”
Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego ad 6
W innym dniu zbadaliśmy również funkcję tętnicy wieńcowej u pacjenta, stosując PET serca z 13N amoniakiem 30 minut po 200 ml infuzji L-argininy (0,1 mg / ml) w punkcie wyjściowym (e i f) i po wlewie ATP (g i h). Wyświetlane są obrazy osi krótkiej (a, c, ei g) i pionowe obrazy osi długiej (b, d, f i h). Tabela 3 Przepływ krwi przez tętnicę wieńcową i rezerwę przepływu wieńcowego u pacjentów z LPI i prawidłowych kontroli Dyskusja Niniejsze badanie wykazało, że niedobór L-argininy powoduje dysfunkcję śródbłonka naczyń poprzez zmniejszenie wytwarzania NO u tego pacjenta z LPI. NO odgrywa ważną rolę w czynności śródbłonka naczyniowego. Ponieważ L-arginina jest jedynym substratem dla katalizowanej przez NOS reakcji (18), dostępność tego substratu ma zatem decydujące znaczenie w regulowaniu wytwarzania NO. Continue reading „Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego ad 6”
Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego ad 5
Wartości reprezentowane są średnie. SD. Analizę statystyczną określono za pomocą testu Welch. Go. (b) Stężenia pochodnych NO (. Continue reading „Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego ad 5”
Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego czesc 4
Ten sam punkt anatomiczny (przedni, boczny, dolny, przegrody) zapewnia identyczne przypisanie zwrotu z inwestycji w przypadku warunków dwóch badań. Niewielki ROI został wycentrowany w puli krwi lewej komory w celu określenia funkcji wejściowej tętnicy. ROI zostały skopiowane do pierwszych 120 sekund seryjnie pozyskanych obrazów w celu wygenerowania puli krwi i krzywych aktywności czasowej mięśnia sercowego. Tracer spillover został skorygowany przez najmniej kwadratową nieliniową analizę regresji, a MBF obliczono przy założeniu, że wpłynęła na radioaktywność z lewej komory do mięśnia sercowego. Rezerwa przepływu wieńcowego (CFR) została zdefiniowana jako stosunek przepływu krwi w mięśniu sercowym podczas infuzji ATP do przepływu w spoczynku. Continue reading „Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego czesc 4”
Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego cd
Odpowiedź na nitroglicerynę została wykorzystana jako miara niezależnego od śródbłonka rozszerzenia naczyń krwionośnych (EIV). Protokół ten przeprowadzono pięciokrotnie co najmniej 3-dniowe odstępy na pacjencie i raz na każdy z kontroli B (n = 10). Pobrano również próbkę krwi od matki chorego i trzykrotnie zbadano L-argininę i NOx, gdy znajdowała się ona na czczo. Analiza danych. Obrazy rejestrowano na magnetowidzie VHS (SVO-9500MD, Sony Corp., Tokio, Japonia), a średnicę tętnicy ramiennej mierzono od taśmy za pomocą zacisków ultradźwiękowych przez dwóch obserwatorów, którzy byli zaślepieni co do protokołów badania i grupa tematyczna. Continue reading „Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego cd”
Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego ad
Ojciec pacjenta zmarł rok temu i nie było możliwe zbadanie jego genetycznego makijażu. Czynność śródbłonka naczyniowego badano przed i po infuzji L-argininy u pacjenta i dziesięciu zdrowych mężczyzn w wieku od 30 do 42 lat (średni wiek: 35,3 . 4,2 lat) jako normalnych kontroli (kontrola A). Niezależnie od śródbłonka rozszerzanie naczyń krwionośnych po podaniu nitrogliceryny mierzono również u pacjenta iu dziesięciu zdrowych mężczyzn w wieku od 25 do 44 lat (średni wiek: 36,3. 4,7 lat) jako normalnych kontroli (kontrola B). Continue reading „Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego ad”
Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego
Chociaż L-arginina jest jedynym substratem do wytwarzania tlenku azotu (NO), dotychczas nie doniesiono o wpływie niedoboru L-argininy na czynność naczyń u ludzi. Niedotlenienie białka lizyurowego (LPI) jest rzadkim autosomalnym recesywnym defektem transportu dwuzasadowego aminokwasu powodowanego przez mutacje w genie SLC7A7, co prowadzi do niedoboru L-argininy. Czynność śródbłonka naczyniowego badano u pacjenta z LPI, u którego wykazano, że jest heterozygotą złożoną dla dwóch mutacji w genie (delecja za pośrednictwem Alu 5,3 kb, IVS3 + 1Gy). Średnicę światła tętnicy ramiennej zmierzono u tego pacjenta i u zdrowych osób w stanie spoczynku, w czasie reaktywnego przekrwienia (zależne od śródbłonka rozszerzenie naczyń krwionośnych [EDV]) i po podjęzykowym podaniu nitrogliceryny (niezależne od śródbłonka rozszerzenie naczyń krwionośnych [EIV]) za pomocą ultrasonografii. Zarówno stężenie EDV, jak i NOx było znacząco zmniejszone u pacjenta w porównaniu z wartościami dla kontroli. Continue reading „Dysfunkcja śródbłonka naczyniowego wynikająca z niedoboru l-argininy u pacjenta z nietolerancją białka lizynowego”
Onkogenna fuzja AKAP9-BRAF jest nowym mechanizmem aktywacji szlaku MAPK w raku tarczycy ad 7
Produkt PCR poddano elektroforezie w żelu agarozowym, oczyszczono z żelu i wklonowano do wektora pCR-XL-TOPO (Invitrogen Corp.). Kilka klonów zostało całkowicie zsekwencjonowanych. Genomową fuzję AKAP9-BRAF amplifikowano ze starterami 5a-GCAACTCAACCAAGTGAAAATG-3. i 5 (3-GGTTGATCCTCCATCACCAC-3 (3, dając produkt o w przybliżeniu 2,4 kb, a cDNA z odwrotnym produktem fuzyjnym amplifikowano ze starterami 5a-ACCCGCCTCGGACTCTATT-3. i 5a-GTTGGGCTTCCATCTGTAGC-3y, dając produkt o wielkości 242 pz. Continue reading „Onkogenna fuzja AKAP9-BRAF jest nowym mechanizmem aktywacji szlaku MAPK w raku tarczycy ad 7”
Onkogenna fuzja AKAP9-BRAF jest nowym mechanizmem aktywacji szlaku MAPK w raku tarczycy ad 6
Warunki byłyby jeszcze bardziej korzystne, gdyby potencjalnie rekombinogenne ogniska w obrębie domeny ramienia były często zestawiane ze sobą, jak wykazano w ludzkich komórkach tarczycy dla RET i H4, partnerów RET / PTC1 (46). W tym badaniu zaobserwowaliśmy znaczącą różnicę w mechanizmach aktywacji BRAF nie tylko między wczesnymi nowotworami związanymi z promieniowaniem i sporadycznymi nowotworami, ale także pomiędzy wczesnymi i późnymi nowotworami popromiennymi. Taka różnica nie jest bez precedensu. Podobne zmiany zaobserwowano wcześniej w odniesieniu do rearanżacji RET / PTC między nowotworami po Czarnobylu rozwijającymi się 10 lat lub mniej po ekspozycji i objawiającymi się po dłuższym opóźnieniu (34, 35). Rzeczywiście, ogólna częstość występowania RET / PTC była istotnie wyższa w poprzedniej grupie, a RET / PTC3 był najczęstszym typem. Continue reading „Onkogenna fuzja AKAP9-BRAF jest nowym mechanizmem aktywacji szlaku MAPK w raku tarczycy ad 6”